فراتر از سفر کرده ی بی جاده

بخشی از کتاب:

وقتی از بهشت اخراج شدیم، برای همیشه اخراج شدیم. ما هرگز نمی‌توانیم به باغ عدن بازگردیم. اگر داستان را به یاد آورید، می‌گوید كه فرشتگان مقرب و یك شمشیر آتشین راه باغ عدن را سد كرده‌اند. ما نمی‌توانیم به عقب بازگردیم. تنها می‌توانیم رو به جلو حركت كنیم.
بازگشت به باغ عدن مانند كوشش برای بازگشت به رحم مادر و نیز به دوران نوزادی خواهد بود. چون نمی‌توانیم به رحم مادر یا دوران نوزادی خود برگردیم، باید بزرگ شویم. تنها راه ما به طرف جلو از میان برهوت زندگی است كه می‌توانیم راه خود را با درد از روی زمین خشكیده و بی‌حاصل به طرف سطوح عیمق‌تر آگاهی بسازیم.
این حقیقتی بسیار مهم است چون مقدار زیادی از آسیب روانی بشر، شامل استفاده‌ی نابجا از مواد مخدر، به موجب تلاش در جهت بازگشت به باغ عدن به وجود می‌آید. ما در مهمانی‌ها ضرورت نوشیدن را حس می‌كنیم تا از خودآگاهی ما بكاهد و خجالتی بودن خود را كاهش دهیم. آیا این كار مؤثر است؟ و اگر به مقدار مناسب ماری‌جوانا، كوكائین یا تركیباتی از آن‌ها را مصرف كنیم، ممكن است به‌مدت چند دقیقه یا چند ساعت به‌طور موقت حس از دست داده‌ی یگانگی با دنیا را به دست آوریم و شاید آن حس گرم و مطبوع یكی بودن با طبیعت را بار دیگر تجربه كنیم.