هنر عشق ورزیدن

خواندن این كتاب برای كسی كه انتظار رهنمودهای ساده در باب هنر عشق ‌ورزیدن را دارد مایه‌ی ناامیدی خواهد بود. درعوض، این كتاب می‌خواهد نشان دهد عشق، احساسی نیست كه فرد صرف نظر از این‌كه چقدر به بلوغ رسیده است، به‌آسانی بتواند به هر اندازه كه می‌خواهد از آن بهره‌مند شود. این كتاب می‌خواهد خواننده را متقاعد سازد كه همه‌ی تلاش‌های وی برای رسیدن به عشق محكوم به شكست‌اند مگر این‌كه او با تمام توان سعی كند كل شخصیت خود را رشد دهد تا به ‌یك جهت‌گیری ثمربخش برسد؛ یعنی بدون توانایی در عشق‌ ورزیدن به همسایه، بدون انسانیتِ راستین و جرأت و اعتقاد و انضباط نمی‌توان به رضایتمندی در عشق رسید. در فرهنگی كه این خصوصیات در آن نادرند، دستیابی به توانایی عشق ‌ورزیدن نیز دستاوردی نادر خواهد بود. هر كسی می‌تواند از خود بپرسد چند نفر را تابه‌حال دیده كه به‌معنای واقعی عاشق بوده‌اند.
با وجود این، این‌که چنین کاری دشوار است نباید دلیلِ آن باشد كه از تلاش برای شناخت مشكلات و شروط دستیابی به آن دست برداریم. به‌منظورِ دوری از دشواری‌های غیرضروری سعی كرده‌ام به زبانی كه تا حد ممكن غیرفنی است به این مسأله بپردازم.
برای ‌یك مسأله‌ی دیگر، راه‌حلی کاملاً رضایت‌‌بخش پیدا نكردم. منظورم تكرار ایده‌‌هایی است كه در كتاب‌های قبلی‌ام بیان كرده بودم. خواننده‌ای كه به‌ویژه با فرار از آزادی، ‌انسان برای خویشتن و جامعه‌ی سالم آشنا باشد بسیاری از ایده‌هایی را كه در این آثار قبلی بیان شده، در این كتاب خواهد ‌یافت. با وجود این، هنر عشق ‌ورزیدن به‌هیچ‌وجه تكرار مكرّرات نیست، بلكه حاوی ایده‌‌های فراوانی فراتر از آن‌هایی است كه پیش‌تر بیان شده بودند و کاملاً ‌طبیعی است كه ایده‌های قدیمی‌تر گاهی چشم‌اندازی تازه پیدا می‌كنند چون همه‌ی آن‌ها حولِ موضوعِ هنرِ عشق ورزیدن می‌چرخند.