خر

این اولین قانون خریت است. خودخواهی به بهانه‌ای و به بهانه‌هایی، حال هرچه که باشد. خودخواهی خودخواهی است، حتی به بهانه غافل‌گیری. مگر اینکه بخواهی با غافل‌گیری اثری، نشانه‌ای و مُهری در ذهن و روحت حک کنی که دیگر خودخواهی نیست. یک نیت خیر است از یک منظر جدید؛ پس اگر می‌خواهی خریت هم کنی با یک نیت، یک هدف و یک مقصد نیکو دست‌به‌کار شو. شاید کسی پیدا شود که به خاطر نیت خوب تو، تو را به مسیر درست هدایت کند.

ولی اگر خودت را به خریت زدی و چشم به روی نیکی و نیکویی بستی، بدان و باور کن که خودت اولین نفری هستی که پاسخ این کوری و بستن چشم‌های دلت را می‌گیری و آن برخورد کردنِ با سر به ستونِ سخت و محکمی است که از فکرهای پلید، استرس، نگرانی، درد و قساوت بالا رفته و ساخته شده است.

.
.
.

خر می‌تواند یک صفت، یک رفتار یا یک هنجار باشد و با توجه به این مسئله که بسیاری از رفتارها و اعمال بشری نشئت‌گرفته از این صفت است، جای بحث بسیاری را برای ما باز می‌کند. امیدوارم بعد از مطالعه این مجموعه، خرهای وجودی فرد را بشناسید و آن‌ها را از طویلة امیال انسانیت بیرون نیاورید.