حذف افکار و احساست منفی با خاطره نویسی

اساسا نوشتن هدفمند تجربه‌های گذشته‌تان، می‌تواند شما را متحول بكند و چه بسیارند افرادی كه با نوشتن‌ خاطرات تلخ و شیرین خود، زمینه‌ی دگرگونی ذهنی‌‌شان را فراهم آورده‌اند. فرد با این روش تخلیه‌ی ذهن، به نوعی با احساسات مسدود‌شده، محدود شده و سركوب شده‌ی خود روبه‌رو می‌شود. به همین دلیل فرد در حین نوشتن گاهی زار زار می‌گرید و گاهی از روبه‌رویی با آن‌ها یا از حماقت و نادانی‌های خود خنده‌اش می‌گیرد. نوشتن، ناخودآگاه بیم‌و امیدهای فرد را بیرون می‌كشد و گاه نیز ترس‌‌ها و اضطراب‌هایی به همراه می‌آورد. وقتی افراد از تجربیات خود می‌نویسند، مجبورند به عمق ناخودآگاه خود بروند و از عمیق‌ترین لایه‌های ناهشیار ذهن خود پرده‌برداری کنند، از كسانی كه او را زخمی كرده‌اند، آزارداده‌اند، تحقیر كرده‌اند، از گفته‌های پدر و مادر خود و تمام كسانی كه در نمایشنامه‌ی زندگی خود تأثیرگذار بوده‌اند.

این دسته نوشتن‌ها جنبه‌ی درمانی دارند و زمینه‌ی تحول و تغییر، روشنگری و بیداری و درك فرد را فراهم می‌سازند و چون آتشی است كه طلای درونتان را صاف، ناب و خالص می‌سازد. وقتی قطعه‌ای از یاد و خاطراتتان را از تجربه‌ی زندگی‌تان جدا می‌سازید و به آن رنگ و بویی مثبت می‌بخشید، جانی تازه در روح خود می‌دمید. نوشتن، درواقع نوعی پیروی از قوانین ریاضی طبیعت است. چراكه هر انسان واقع‌گرا، قوانین زندگی زمینی و آرامش خود را از او می‌گیرد و هماهنگی با قوانین طبیعت، سبب خوشبختی و آرامش می‌شود.

یكی از قوانین طبیعت این است كه هر روز خودتان را «تخلیه و پاكسازی کنید!» جسم، سازوكار خود را دارد و هر روز شما، اجباراً سموم جسم را برون‌ریزی و تخلیه می‌كنید. حال باید پرسید شما چگونه ذهنتان را تخلیه می‌كنید؟ چطور روحتان را از آلودگی‌های روان‌شناختی پاكسازی می‌كنید؟ زمانی‌كه ذهن و روح پاكسازی نمی‌شوند، به‌مرور زمان، ذهن شما دیگر دوست شما نیست، بلكه در نقش دشمن خانگی برای شما ایفای نقش می‌كند. طبیعت این را به شما می‌‌آموزد كه روزبه‌‌روز، هفته به هفته، ماه به ماه، بتوانید روش‌هایی خلاقانه برای برون‌ریزی احساس‌های تخریبی بیابید. وجود احساس‌های خودتخریبی مثل خشم، نفرت، احساس گناه، ناامیدی و … مثل خوره به ذهن شما می‌افتد و به‌مرور ذهنتان را به آفت‌های گوناگون درگیر می‌كند و زمانی متوجه می‌شوید كه به‌جای رفتار خلاق، دست به رفتارهای خودتخریبی می‌زنید.

نوشتن تجربه‌های گذشته به شكلی هدفمند، روش هنرمندانه تخلیه‌ی ذهن است. با همین یادداشت‌های روزانه و هفتگی كه از تجربه‌های شخصی خود می‌نویسید، ذهنتان را پاكسازی می‌كنید و دیگر اجازه نمی‌دهید زباله‌های گوناگون در سطل آشغال ذهنتان جا خوش کنند. زمانی كه ذهن حجمش از خاطرات روان‌شناختی تلخ و ناخوشایند پر می‌گردد، به نوعی دچار بیماری وراجی ذهن می‌شود، و به‌طور خودكار، واژه‌ها و حرف‌ها و خاطرات گذشته را نشخوار و یك خاطره را ده‌ها بار برای این و آن تكرار می‌كند، درحالی‌كه ذهن مسأله‌اش با آن خاطره هنوز حل نشده و مثل زخمی است كه درمان نشده و مرهمی روی آن گذاشته نشده است. درصورتی‌كه ذهن باید به‌شیوه‌های خلاقانه درمان شود. خاطره‌نویسی را هر فردی باید جدی بگیرد؛ دست‌كم برای سلامت و بهداشت روانی خودش. وقتی می‌نویسید، احساس آرامش می‌كنید؛ گویی استفراغ ذهنی كرده‌اید، بالا می‌آورید، فحش می‌دهید، هذیان می‌گویید، خشم خود را برون‌ریزی می‌كنید و بعد قلمتان خود‌به‌خود می‌ایستد، آرام می‌گیرید، احساس لذت به سراغتان می‌آید و به خود می‌گویید: «آه، آرام شدم. داشت ذهنم را می‌خورد.» و این داستان ادامه دارد. انسان مدرن، ارتباط خوبی با خاطره‌نویسی خلاق پیدا کرده است.

انسان امروز نوشتن احساساتش را دوست دارد حال چه روی سنگ باشد، چه خاك و ماسه‌ی كنار دریا باشد، روی وبلاگ و صفحات اینترنتی باشد یا روی كاغذ. او به‌نوعی می‌خواهد خودش را با نوشتن خاطرات روان‌شناختی‌اش به‌ثبت برساند و احساساتش را با دیگران تقسیم كند. حال اگر فرد به این فرم نوشتن تجربیات و خاطراتش نظم و انضباط بدهد و خلاقیت را چاشنی آن بكند، چه‌بسا نوشتن خاطراتش به‌مرور به یك اثر هنری تبدیل شود كه در طول تاریخ از این دست موارد بسیار می‌توان مثال زد. كافیست احساسات درونی‌تان را با ادبیات و هنر، انس بدهید. به‌یكباره حس‌تان به شعری بی‌نظیر و تجربیات‌تان به یك رمان پرفروش و مانا مبدل می‌شود. به یك نظریه جهانی بدل می شود. پس طبیعت می‌گوید به حس‌ها و تجربیات و خاطرات خود احترام بگذارید، آن‌ها را با نوشتن ثبت و ذهنتان را تخلیه كنید. مهم پاكسازی و برون‌ریزی از ذهن است كه مساحتش بی‌نهایت است. بكوشید با فرهنگ نوشتاری خاطره‌نویسی آشنا شوید و قدم‌به‌قدم آن را به یك عادت سودمند تبدیل كنید و قلم و كاغذ و صفحات اینترنتی را دوست آرامبخش خود بدانید. این كتاب تلاش می‌كند تا حدی شما را در این حوزه تكان بدهد، تلنگری بزند و با این فرهنگ درمانی آشنا سازد.

خاطرات گاهی به زخم‌‌ها اشاره دارند و گاهی هم‌آغوش با عشق‌اند. كه فرد را به موزه‌های شخصی‌اش می‌برد. خاطره‌نویسی مثل آسانسوری است كه شما را به پایین‌ترین سطح از ناخودآگاهتان می‌برد كه می‌توانید آن‌جا بی‌ماسک با خود واقعی‌تان ملاقات كنید و از آن‌جا سوار دوچرخه‌ای بشوید و ییلاق و قشلاق كنید. آن‌جا متوجه می‌شوید كه چه بسیار كلاغ‌ها، لك‌لك‌ها، گنجشك‌ها، قناری‌ها روی درخت خاطرات‌تان نشسته‌اند و لانه كرده‌اند و آواز می‌خوانند. گاهی با ازدحام صداها روبه‌رو می‌شوید. خاطرات‌تان را می‌بینید كه پر از رؤیا‌ست، پر از آرزوهای سركوب شده و فقط تنهایی را تجربه می‌كنند. حیرت می‌كنید از این‌همه اختلاف طبقاتی خاطرات، در تعجب می‌شوید كه گاهی خاطرات‌تان، شكلی از جهنم‌شده است. اشك ندامت می‌ریزید، احساس گناه می‌كنید. دوست دارید با طناب، خودتان را حلق‌آویز كنید. پر از عادت‌های زشت شده‌اید. پر از الفاظ بی‌معنی و گاهی پر از فحش‌های ركیك شده‌اید. خاطرات‌تان، گاهی استدلال می‌كنند و گاهی مثل شتر، واژه‌ها را نشخوار می‌كنند. شما با این خاطرات، به خیلی جاها وصل می‌شوید. گاهی خاطرات‌تان مثل عزرائیل، احساسی را قبض‌روح می‌كند.

اما امروز، لزومی ندارد متعصبانه از این دست خاطرات‌تان دفاع كنید و برای حفظشان غیرت به خرج بدهید. گاهی لازم است خاطرات خود را در تابلوی نقاشی استفراغ كنید و در رمان یا داستان كوتاهی طوری بنویسید كه كسی نفهمد چه نوشته‌اید. خاطرات شما، گاهی فاسد می‌شود و بیان آن می‌تواند حال هركسی را بد كند. خیلی‌ها خاطرات خود را به چند مجموعه شعر منفعل و گاهی وراجی‌های صد من یك غاز تبدیل كرده‌‌اند و زیر بغل خود گذاشته‌اند و هر‌جا می‌نشینند، می‌خوانند. خاطرات شناسنامه‌ی ذهن هر انسانی است. همیشه یك صفحه‌ی سفید به‌دست قلم‌تان بدهید تا سیاه‌نامه‌ی ذهنش را بنویسد و آن را به زبان ساده ترجمه كنید! خاطره‌درمانی یك سفر درمانی خودیار است، با من همراه شوید.