سفر به بی نهایت

از کودکی همیشه عاشق این بودم که بهترین باشم. در دوران کودکی دوست داشتم آنقدر خوب باشم که پدر و مادرم به من افتخار کنند. البته اقداماتی که انجام می‌دادم باعث می‌شد حرص برادرها و بچه‌های اقوام درآید ! این ذهنیت باعث می‌شد تا بیشترین تمرکزم روي خوب بودن باشد و در همین زمینه پند پدرم همیشه آویزة گوشم بود که می‌گفت: «از همة مردم برای موفق شدن درس بگیر! از آدم‌های موفق، مسیری که انتخاب کردند و از آدم‌های ناموفق، مسیری که نباید بروی.» نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که تا این حد حرف گوش‌کن شدم و تصمیم گرفتم به شیوة زندگی افراد توجه کنم و از تجربیاتی که کسب کرده‌اند درس بگیرم! اما درهرصورت براي من بد نشد. وقتی 14 سالم بود در مراسم ختم یکی از آشنایان، با یک دوست قدیمی خانوادگی روبه‌رو شدم که مدت‌ها قبل برای تأمین هزینه‌های زندگی به تهران رفته بود و حالا بازنشسته شده و به خانه برگشته بود. احوالش را پرسیدم و از او خواستم بزرگ‌ترین تجربة زندگی‌اش را به من بگويد! وقتی کسی به 60 سالگی می‌رسد، قطعاً باید حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد. هرچه باشد 60 سال زندگی کم نیست! هرگز آن لحظه از ذهنم بیرون نمي‌رود! نگاهی به من کرد و با آهی که کاملاً مشخص بود از ته دلش بیرون آمده است، به من گفت: «یک عمر زندگی کردم به هیچ!» غمی که در نگاهش بود و آهی که از ته دل کشید، من را بسیار متأثر و ناراحت کرد و باعث شد هرگز آن روز و آن لحظه را فراموش نکنم. معنی جمله‌اش نامفهوم بود، اما می‌شد حدس زد که منظورش چیست! برای همین نه من ادامه دادم و نه او توانست ادامه بدهد. تا مدت زیادی تحت تأثیر آن لحظه بودم و به‌عنوان یک نوجوان برايم نامفهوم بود. چطور می‌شود یک نفر بعد از 60 سال زندگی، هیچ بهانه‌ای برای شاد بودن یا لذت بردن نداشته باشد؟ از آن روز همیشه به این فکر می‌کردم که چگونه باید زندگی کنم تا در 60 سالگی وقتی به گذشتة خودم نگاه می‌کنم سربلند باشم و با خوشحالی در موردش صحبت کنم؟
حدوداً دوازده سال بعد از این قضیه وقتی اولین بار سمینار آقای دارن هاردی را تماشا می‌کردم، مثالی زد که من را دوباره به یاد آن روز انداخت! ایشان از حضار پرسید:
«فرض کن در 60 سالگی روی صندلی، در خانه نشستی و فرزندت از تو می‌پرسد: چطور شد که زندگی ما به اینجا رسید؟ آنجا دوست دارید از موفقیت‌ها و فرصت‌طلبی‌هايتان بگوييد یا از کارهایی که انجام ندادید و فرصت‌هایی که از دست رفته است؟»
بارها با تمام قدرت با خودم گفتم که دوست دارم آنقدر موفق باشم که الهام‌بخش انسان‌های دیگري باشم تا موفق شوند. مسیرهای زیادی را رفتم! در یک بازة زمانی وارد معنویات شدم! در بازه‌ای دیگر فقط تحصیل و در دوره‌ای فقط کار...! خلاصة داستان اين است که در 30 سالگی به این نتیجه رسیدم، که زندگی شامل ابعاد مختلفی است که باید در تمام این ابعاد به موفقیت برسیم تا احساس شادی و آرامش داشته باشیم. آرامش بهترین و لذت‌بخش‌ترین حسی است که انسان می‌تواند داشته باشد و البته برای هر کس معنی خاص خودش را دارد.
در این کتاب همة تلاشم این است که ابزارهای مورد نیاز افراد برای یک زندگی شاد و همراه با موفقیت‌های پی‌درپی را با زباني ساده و در قالب داستان‌هاي کوتاهی از سفرهایی که داشتم، برای شما عزیزان ارائه کنم. سعی کردم مدام در مورد سفر صحبت کنم، زیرا این‌گونه یادمان نمی‌رود که زندگی یک سفر است و این سفر در صورتی لذت‌بخش خواهد بود که خودمان شرایط را مهیا کنیم. قرار نیست امکانات سفر یا مناظر مسیر یا مقصد باعث شوند که حالمان خوب شود! قرار است خودمان به همه چیز معنا بدهیم تا سفر لذت‌بخش شود و البته ابزارها و مناظر و مقصد می‌تواند بهانة خوبی باشد.
امیدوارم نکاتی که در این کتاب ارائه شده است، بتواند کمکتان کند تا برای ساخت یک زندگی معرکه ایده بگیرید! ممکن است خیلی از نکات را خودتان بدانید یا قبلاً مطالعه کرده باشید، اما مسئله این است که اگر از قبل می‌دانستید، می‌تواند تأیید شما باشد تا با اعتمادبه‌نفس بیشتر ادامه دهید و اگر نمی‌دانستید می‌تواند باعث ایجاد تغییرات شگرف در زندگی شما شود.
از شما ممنون می‌شوم اگر هرگونه نظر، اشکال یا ابهام را با من به اشتراک بگذاريد تا بتوانم مراتب خدمت‌گزاری به هموطنان عزیزم را به بهترین شکل ممکن به جا بیاورم.