این روز ها

من طالعم را مي‌شناسم

بيهوده فنجانم را جست‌وجو مکن

نه رد پاي نعلي هست نه سوسوي شبدري

هر چه هست از همين رویاهاييست

 که اينجا خيلي‌ها به خیالش دل خوش کرده‌اند

هميشه هم يکي از راه رسيده

 هر چه بود را برده

و عاقبت خودش هم رفته است

حالا انگشت اشاره را هي بايد سوي خواب و خاطره بگيري

حرف‌ها را مرور کني

 باران را ميهمان تمام ناتمامي‌ها کني

و به گمانم همان وقت‌هاست

 که ماه ديگر

 آسماني می شود

مملو از روياهاي هنوز نديده

اين روز‌ها که عاشقی‌های تو

بهانه شکستن دل منست

ناز شست عشق بازیت

که آن همه دردت را خوردم و

عاقبت

به دردت نخوردم

مرداد که رسید

می‌نشینم به تماشای ستاره‌های از راه رسیده

شاید کسی دوباره چمدانی بیاورد

مملو از خنده‌های تازه

علاقه‌های تا همیشه

و حرف‌هایی که انگار زبان ما بود اما تو می‌گفتیشان

غمت به جان من

دلت تنگ آمدن که شد

کسی هنوز هم کنار حوض پیر سبز

به همان رویای رفته

سرسپرده است

راه را که می‌شناسی

چشمانت را ببند

من پیدایت می‌کنم

صحبت گلايه و خاطره نيست

عادت دلتنگي شده‌اي

هر جاي خالي بي‌بهانه

ناگهان اين همه روياي بي‌تعبير

وای

 از آوار جنون و کوچه‌های بی‌عبور

این بار که به خواب‌هایم آمدی

آن قدر بیدار نمی‌شوم

تا مجبور باشی بیشتر بمانی

شاید حرف‌هایم تمام شود

آخر این روزها

دل تنگت که نمی‌شوم

آن قدر رد پایت را دنبال می‌کنم

تا دلتنگت شوم