چرا بهترین ها استخدام نمی شوند؟

 محمدحسن نوری، نویسنده، سخنران و مشاور در زمینه مدیریت منابع انسانی و توسعه مهارت‌های فردی و شغلی است.

وی پس از به پایان رساندن تحصیلاتش در رشته مهندسی صنایع، وارد رشته MBA (گرایش رهبری و رفتار سازمانی) در دانشگاه شهید بهشتی شد و سپس تحصیلات خود را در رشته مدیریت صنعتی (گرایش مدیریت عملکرد) تکمیل کرد.

نزدیک به یک دهه تجربه در زمینه مدیریت منابع انسانی و مشاوره به شرکت‌های مختلف در این حوره نیز از جمله مواردی است که کارنامه علمی و عملی او را تکمیل می‌کند.

از این نویسنده علاوه بر این اثر، کتاب‌های دیگری، از جمله کتاب پرفروش «مهندسی شخصیت»، و صد‌ها ساعت سخنرانی، تدریس و آموزش نیز منتشر شده است.

اگر استخدام را به معنای سادۀ «به کارگیری فردی توسط دیگری» در نظر بگیریم، می‌توان تاریخچه‌ای بسیار طولانی برای آن انتظار داشت. فرایند استخدام، همواره با نگرانی‌‌هایی برای دو دسته از افراد همراه بوده است. از سویی برای کارجو (کسی که برای انجام کاری، استخدام می‌شود) و از سویی دیگر برای کارفرما (کسی که برای انجام کارهایش، استخدام می‌کند). کارجو همواره نگران این مسئله بوده که آیا در شغل خوب و مناسبی به کارگرفته شده و دریافتی مناسبی خواهد داشت یا نه؟ کارفرما نیز همواره نگران این مسئله است که آیا فرد مناسبی را برای انجام امور خود به کار گرفته است و آیا او از عهدۀ این امور برخواهد آمد؟

امروزه با افزایش جمعیت، تخصصی شدن مشاغل، ورود رایانه، استفاده از تجهیزات پیشرفته در صنایع شغلی و همچنین نقش تحصیلات در کار، رقابت برای تصدی مشاغل، بسیار دشوار شده است. با افراد زیادی مواجه شده‌ام که در گوشه و کنار جلسات و محافل، از بیکاری خود یا اعضای خانوادۀ خود شکایت دارند و گاهی نیز برای مشورت به من مراجعه می‌کنند. اگرچه شاید امید دارند که من بتوانم برای آن‌ها کاری نیز بیابم. تقریباً در اکثر مواقعی که چنین مواردی را می‌شنوم، از فرد متقاضی می‌خواهم که رزومۀ خود یا رزومۀ فرد مدنظر را برای من ارسال کند. جالب اینجاست که بعضی از آن‌ها اصلاً تاکنون رزومه‌ای برای خود تهیه نکرده‌اند! آن‌ها می‌گویند که رزومه ندارند و اگر لازم است، اکنون می‌توانند برای من توضیح دهند که کجا بوده‌ و چه کرده‌اند! بعضی دیگر نیز رزومۀ خود را برای من ارسال می‌کنند که شاید بتوان نامی دیگر به جای رزومه روی آن گذاشت؛ چرا که اصلاً شباهتی به رزومه ندارد و در همان نگاه اول مردود است. همچنین روزانه رزومه‌های زیادی را در ایمیل خود دریافت می‌کنم که سرنوشت آن‌ها نیز شبیه به گروه قبلی است. سؤال اینجاست: چرا فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها، اصول نگارش یک رزومۀ ساده و صحیح را نمی‌دانند؟ چرا بسیاری از نکاتی که دانشجو پس از فارغ‌التحصیلی و برای شروع کار به آن‌ها نیازمند است را در فهرست دروس دانشگاه‌ها نمی‌یابیم؟

همچنین من در مصاحبه‌های شغلی زیادی به‌عنوان ارزیاب یا مشاور حضور داشته و متأسفانه شاهد مردودی تعداد قابل توجهی از کارجویان بوده‌ام. کارجویانی که از بین افراد بسیار زیادی، رزومۀ آن‌ها پذیرفته شده، اما متأسفانه در جلسۀ مصاحبه مردود شده‌اند. وقتی دربارۀ این موضوع فکر کردم، به این نتیجه رسیدم که داشتن تحصیلات و مهارت‌ها و... تنها بخشی از موفقیت در فرایند استخدام است و بخش دیگری از آن، همان کلیدی است که اگرچه به چشم بسیاری از افراد نمی‌آید، اما بازکنندة درب سازمان به روی کارجویان است و آن کلید، چیزی نیست جز مهارت‌های کارجو در رزومه‌نویسی و مصاحبه؛ چیزی که کارجویان آن را در معادلات ذهنی خود به‌عنوان یک پارامتر حساب نکرده و معمولاً برای آن آماده نمی‌شوند.

در این کتاب قصد دارم بایدها و نبایدهای رزومه‌نویسی و حضور در یک مصاحبۀ شغلی را به‌صورت کاربردی بیان کرده و با پرداختن به ابعاد مختلف آن‌ها به‌عنوان یک مدیر منابع انسانی، به خوانندگان نشان دهم که چه مطالبی، توجه مدیران منابع انسانی یا مسئولان جذب و استخدام را به خود جلب می‌کند. شما با مطالعۀ این کتاب، علاوه‌بر فراگیری نکات کاربردی رزومه‌نویسی و مصاحبه‌های استخدامی، با طرز تفکر مدیران منابع انسانی و انتظارات آن‌ها از یک کارجو نیز آشنا خواهید شد و به این وسیله، شانس خود را برای استخدام افزایش خواهید داد.