کبک ها بهتر از ما زندگی می کنند

ما فقط برای بیداری و تحول به استاد نیاز داریم و بس‏، ولی پس از تحول و بیداری، دیگر به او نیازی نداريم، چون افق در برابرمان به وسعت کائنات، گسترده شده و در هستی شناور شده‌ایم. کسانی که وابستگی‌شان را به استاد همچنان حفظ می‌کنند، به خود ستم روا مي‌دارند و از عمق تحول و بیداری محروم می‌شوند‌. هیچ استاد واقعی‌اي به وابستگی شاگردانش نياز ندارد. استاد واقعی، بندهاي تعصب، تعلق و تملق را از پای شاگردان باز می‌کند، مسیر روشن‌بینی را به آن‌ها می‌نمایاند و هيچ کار دیگری نمی‌کند. شاگرد رها می‌شود و آزادی، عشق و زیبایی را تجربه مي‌كند.

بگذارید با صراحت بگویم که استاد برگردن شاگرد حقی ندارد. استاد واقعی برای رهایی شاگردانش تلاش می‌کند، نه برای وابسته کردنشان‌ یا این‌که آن‌ها را بار ديگر در بند خود يا ديگري در‌آورد. مزد استاد واقعی، رهایی و آزادی شاگرد است و این برای او اوج شادی، عيش ابدی و پایکوبی مستمر است، بنابراین وابستگی، رابطه را فاسد مي‌كند و مخل آزادی و رهایی است. ما به مثنوی هم تا جایی نیاز داریم که رهایی را تجربه کنیم و پس از آن به مثنوی هم نياز نداريم.