چگونه تحسین دیگران را برانگیزید

اگر از آنچه هستید کاملاً راضی و خشنودید، بی‌شک این کتاب برای شما نوشته نشده است.

این کتاب برای مردان و زنان عصیانگری نوشته شده است که هرگز به آنچه هستند راضی نمی‌شوند و بی‌رحمانه می‌کوشند خود را به بالاترین جایگاه‌ها برسانند و می‌دانند هیچ جایگاهی، هرچند رفیع، شایسته‌ی مقام یک عصیانگر نیست.

سقف آرزوهای انسان حدومرزی ندارد، زیرا توانایی‌های آدمی بی‌حدومرز است. هر انسان نسبت به آنچه می‌تواند باشد، هیچ نیست، زیرا آن‌چنان در قیدوبند باورهای محدودکننده اسیر شده که قدرت پرواز از او سلب شده است.

آدمی برای خزیدن در حصار تنگ زندانی تاریک آفریده نشده است. ما به‌دنیا آمده‌ایم تا در بی‌کرانگی کاینات به پرواز درآییم و بی‌همتایی خود را فریاد بزنیم. کسب‌وکار ما نیز چیزی جز تجلی اندیشه‌هایمان نیست. وقتی اسیر محدودیت‌های ذهنی شده باشیم، کسب‌وکارمان در باتلاق روزمرگی دست‌وپا می‌زند. برای رهایی از زندان باید از اسارت خود آگاه باشیم و اگر شما از آنچه هستید کاملاً راضی و خشنودید، بدان معناست که از زیستن در حصار تنگ باورهای محدودکننده‌ی خود شادمان هستید.

این کتاب سم است و از شما عصیانگری خواهد ساخت که دیگر نمی‌پذیرد زندگی و کسب‌وکاری معمولی داشته باشد و دیگر به چیزی جز «برتری» نمی‌اندیشد.

اگر از تغییر واهمه‌ای ندارید، این سم شیرین را تا آخرین قطره بنوشید!

از پایان آغاز کنید

برج خلیفه در دبی بلندترین سازه‌ی بشر است. میلیون‌ها تُن سیمان و آهن و شیشه به هم تنیده ‌است تا یکی از زیباترین شاهکارهای معماری جهان را خلق کند.

در ژانویه‌ی 2004 میلادی کلنگ افتتاح پروژه‌ی ساخت برج خلیفه به زمین خورد و هزاران معمار، طراح، مهندس و کارگر به تکاپو افتادند تا بلندترین بنایی را که تاکنون به دست بشر ساخته شده است از زمین به آسمان وصل کنند.

وقتی بر بلندای برج می‌ایستید گویی آسمان به شما نزدیک‌تر است. هنگامی‌که ماه و ستارگان در لباس سفید و نورانی خود به میهمانی شب‌های صحرا می‌آیند می‌توان از فراز برج به دنباله‌ی دامن سپیدشان دست کشید و آن را لمس کرد!

صدوده‌هزار تُن سیمان و پنجاه‌وپنج‌هزار تُن آهن همچون گلی صحرایی از میان شنزارها قد کشیدند تا در جستجوی خورشید، سینه‌ی آسمان را بشکافند. تا آن‌که سرانجام معجزه رخ داد و بلندترین رؤیای بشر لباسی از واقعیت بر تن کرد. در ژانویه‌ی 2010 میلادی ساخت برج به پایان رسید و جشنواره‌ای از شگفتی برپا شد.

به‌راستی روز آغازین ساخت این برج چه زمانی بوده است؟ آیا روزی بود که کلنگ آغاز پروژه به زمین خورد؟ درحقیقت برج دبی پیش از آن‌که ساخته شود، ساخته شده بود! مدت‌ها پیش از آن‌که کلنگ آغاز به ساخت آن زمین نرم و شنی را بشکافد، ساخت برج به اتمام رسیده بود. البته در سرزمینی به‌مراتب نرم‌تر از شن‌های صحرا!

برج دبی با تمام طبقاتش، با آن انحناهای زیبا و همه‌ی جزئیات کوچک و بزرگش، پیش از آن‌که دوربین‌های تلویزیونی از مراسم آغاز پروژه تصویربرداری کنند، ساخته شده بود. آن هزاران کارگر و مهندسی که سانتی‌متر به سانتی‌متر ساختمان برج را ساختند و بالا بردند، فقط سرگرم کپی‌برداری از تصویر آن برج واقعی بودند که پیش‌تر ساخت آن به پایان رسیده بود! همه‌ی آن دوازده‌هزار کارگری که به‌مدت شش سال سرگرم ساختن برج بودند فقط یک نمونه‌ی فیزیکی از پنداره‌ی ذهنی آن را بازآفرینی کردند. درحقیقت برج دبی مدت‌ها پیش از آن‌که ساخته شود، ساخته شده بود. البته نه روی شن‌های سوزان صحرا، بلکه در رؤیای یک انسان و آن هم در فضایی کوچک که درون جمجمه‌ی او پنهان شده بود!

هر آفرینش در دو مرحله اتفاق می‌افتد: نخست در عالم خیال و سپس در عالم واقعی. وقتی چیزی را می‌سازید تنها در حال کپی‌برداری آن از روی رؤیاهایی هستید که پیش‌تر در عالم خیال خود ساخته بودید که هرچه آن نمونه‌ی ذهنی دقیق‌تر باشد، نمونه‌ی واقعی آن بهتر خواهد شد؛ اما وقتی در تخیلات خود یک تصویر مبهم، رنگ‌ورو رفته و کدر داشته باشید آن‌گاه در عالم واقع هم نخواهید توانست شاهکاری ارزنده‌ خلق کنید.

شما هر روز که از خواب بر می‌خیزید، سرگرم ساختن چیزی می‌شوید. شما هر لحظه در حال ساختن رؤیاهای خود هستید. کسب‌وکار شما بخشی از رؤیاهایی است که در سر دارید و هر روز که به محل کار خود می‌روید به آفرینش آن سرگرم می‌شوید. اما آیا رؤیایی که در ذهن خود آفریده‌اید، نمونه‌ای روشن و دقیق است؟

مهندسان و کارگرانی که برج دبی را می‌ساختند هر روز صبح که کارشان را آغاز می‌کردند، نقشه‌ای در دست خود داشتند که سانتی‌متر به سانتی‌متر، آن‌ها را در ساخت برج راهنمایی می‌کرد. فقط برای لحظه‌ای تصور کنید که کارگران و مهندسان سازنده‌ی برج می‌خواستند بدون داشتن نقشه‌‌ای دقیق کار خود را انجام دهند. روشن است در این حالت تلاش آن‌ها راه به جایی نمی‌برد و آنچه در پایان برجا می‌ماند کوهی از سیمان و آهن بود که به‌شکلی نامنظم روی هم تلنبار می‌شد.

حتی فکر این کار هم ابلهانه به‌نظر می‌رسد؛ اما عجیب است که ما وقتی سرگرم آفرینش برج رؤیایی خود هستیم گاه همین کار ابلهانه را انجام می‌دهیم؛ یعنی بدون نقشه‌ای دقیق و زمانبندی‌شده می‌خواهیم برج رؤیایی خود را به آسمان برسانیم!

به‌یاد بسپارید که همیشه باید از پایان آغاز کرد. باید در ابتدا یک نمونه‌ی ذهنی بسیار دقیق از هدفی را که در کسب‌وکار خود دنبال می‌کنید با تمام جزئیات و ریزه‌کاری‌هایش طراحی کنید و فقط وقتی نمونه‌ی ذهنی‌تان کامل شد و به پایان رسید به بازآفرینی آن در عالم واقعی بپردازید.

بی‌شک گاهی لازم است با توجه به شرایط پیش‌بینی‌نشده، در نقشه‌ی خود تغییراتی بدهید؛ اما اگر بخواهید از ابتدا و بدون نقشه چیزی را بسازید مانند آن است که سند حماقت خود را امضا کرده باشید!

ساخت‌وساز بدون نقشه، کار ابلهان است و بی‌شک ابلهان نخواهند توانست به برتری دست یابند و شاهکاری از خود بر پرده‌ی گیتی به نمایش بگذارند.

شما در آرزوی ساختن برج رؤیایی خود هستید. پس هرگز شروع به ساختن نکنید، مگر آن‌که پیش‌تر آن را ساخته باشید. هرگز در کسب‌وکار خود پروژه‌ای را آغاز نکنید، مگر آن‌که پیش‌تر آن را به پایان رسانده باشید. هرگز از آغاز شروع نکنید. همیشه از پایان آغاز کنید!