از خودت راضی باش اما از خود راضی نه

این کتاب اکتشاف راه هایی است که شما را راهنمایی می‌کند تا خود را بیشتر دوست بدارید. نمی دانم این اعتقاد که نباید خود را دوست بداریم از کجا آغاز شد و خالق آن چه کسی بوده است؛ اما دوست داشتن خودمان از آن چیزهایی است که کمتر به یاد آن می افتیم و اگر آن را به یاد آوریم نیز بی درنگ از آن گذر می کنیم، زیرا ما در خانواده و جامعه ای رشد یافته‌ایم و بزرگ شده ایم که به ما آموخته اند باید خانواده و دیگران را بر خود مقدم بدانیم تا انسانی نیکو به شمار آییم و کسانی که غیر از این و به خود فکر می کنند افراد خودپسند و متکبری هستند که خصلت هایی دارندکه هیچ‌کس آن‌ها را تأیید نمی کند. هرگز کسی در زندگی به ما نگفته است که خود را دوست داشته باشیم، هرگز نیاموخته ایم فقط کسانی می توانند به دیگران محبت کنند که به خود محبت دارند. آیا می‌توان از یک کوزۀ خالی انتظار آب گوارا داشت؟ آن که به خود اهمیتی نمی دهد بدان معنا نیست که خود را فراموش کرده است، بلکه در تمنای آن است که همان‌گونه که خود به دیگران محبت می کند، دیگران نیز او را از محبت سیراب کنند، خواسته ای که هرگز، دست کم به‌طورکامل، به حقیقت نخواهد پیوست. آنچه در این کتاب می آموزید احترام و گرامی داشتن خویشتن است؛ باور و دانستن اینکه وجود شما به‌راستی ارزشمند است، زیرا هریک از ما بدون استثنا یکی از مخلوقات خداوند هستیم که بخشی از خصوصیات او را منعکس می‌کنیم و به نمایش می گذاریم و باید این را بدانیم و باور کنیم. اگر این حقیقت را باور کنید، تمام آن توانایی های بالقوه ای را که خداوند در شما و تنها در شما به وجود آورده است می توانید در خود به فعل درآورید و با ارتباط با خدا به تمام آنچه دوست دارید برسید.