پیچ اصلی را بچرخانید

در زندگی ما چیزهای زیادی وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم. همة ما می‌توانیم با شور و شوق کامل برای زندگی، ساعت شش صبح بیدار شویم. همة ما می‌توانیم به همان اندازه که تصور می‌کنیم، سالم و قوی باشیم و متناسب بمانیم. همة ما این توانایی را داریم. ما می‌توانیم تأثیری را که می‌خواهیم، بر دوستان، فرزندان و خانواده‌مان داشته باشیم. ما همچنین می‌توانیم هر روز شاد باشیم. این غیرممکن نیست.

مشکل این است که سیستم‌های اعتقادی ما مانع از آن می‌شوند که بخش‌هایی از وجودمان را فعال کنیم که این کارها را به‌جای یک «باید» به یک «ضرورت» تبدیل کنند. چون همة ما تعداد زیادی «باید» در زندگی‌مان داریم. باید این کار را بکنم؛ باید رژیم بگیرم؛ باید پیگیر و متعهد به کارهایم باشم؛ باید برای پیشرفتم وقت بیشتری صرف کنم؛ باید آن تماس را بگیرم ... اما درواقع این کارها را نمی‌کنیم. ما فقط خودمان را با «باید»ها محاصره کرده‌ایم.

بنابراین لازم است که این «باید»ها را به «ضرورت» تبدیل کنیم. هرکس می‌تواند این کار را انجام دهد.

چند نفر از شما این تجربه را داشته که در یک لحظه، در چیزی که سال‌ها روی آن کار کرده یا با آن مبارزه کرده‌ است، به نتیجه برسد؟ مثل اینکه پیش از آن لحظه هیچ‌چیز کار نمی‌کرد و ناگهان بوم! اتفاقی افتاد و شما گفتید بس است، دیگر تحمل نمی‌کنم! و بعد همان تغییری را که ماه‌ها و شاید سال‌ها در پی آن بودید، در رابطه، در کسب‌وکارتان، در حرفه‌تان یا در جایی از زندگی‌تان ایجاد کردید؟ چند نفر می‌توانند با این موضوع ارتباط برقرار کنند و بگویند «من این تجربه را داشته‌ام»؟

شناخت الگوهای رفتاری

این واقعاً آغاز یک سفر است و من می‌توانم به شما قول بدهم که این سفری خواهد بود که آن را فراموش نخواهید کرد. نه به‌خاطر اینکه من خیلی فوق‌العاده هستم، بلکه به این دلیل که همة این چیزها در درون شما وجود دارد. اگر به اینجا آمده‌اید تا من گوروی شما باشم، اشتباه آمده‌اید، چون این کتاب و راه‌هایی که در آن آمده است، درمورد من نیست. من فقط آدمی هستم که برای مشکلاتی که همه با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، چند راه‌حل واقعاً خوب دارم. من به‌شکلی وسواس‌گونه می‌خواهم بدانم که مردم چه‌کاری انجام می‌دهند و چگونه می‌توانند به‌سرعت تغییر کنند و وقتی آنچه انجام می‌دهند، آن چیزی نیست که می‌خواهند، چگونه می‌توانند به نتایجی که در آرزویش هستند برسند.

 نیازی نیست خیلی باهوش باشید تا ببینید الگوهایی در رفتار انسان وجود دارد که قابل‌پیش‌بینی هستند. وقتی بدانید این الگوها چه هستند، می‌توانید به‌سرعت همه چیز را تغییر دهید؛ درست همان‌طور که مکانیک شما می‌داند چگونه ماشینتان را تعمیر کند یا متخصص کامپیوترتان جواب‌ مشکلات کامپیوترتان را می‌داند.

هریک از شما ویژگی‌های خاص خود را دارید. همة شما بخش‌هایی از زندگی‌تان را بیشتر از من می‌شناسید و در آن زمینه متخصص هستید. من این کتاب را به این علت که همة پاسخ‌ها را دارم، ننوشته‌ام، بلکه من فقط برخی از آن‌ها را که به‌خاطر کارهایم در سراسر جهان شهرت دارند و برای همه کار می‌کنند می‌دانم. مهم نیست که سابقة شما چیست، تجربة گذشته‌تان چه بوده است یا جنسیت، رنگ یا اعتقادات مذهبی شما چیست؛ قوانین اساسی خاصی در روان و فیزیولوژی انسان‌ها وجود دارد که وقتی آن‌ها را به کار می‌گیرید، نتایجی متفاوت با آنچه تاکنون به دست آورده‌اید خواهید گرفت.

اجازه دهید سؤالی از شما بپرسم: چند نفر از شما تابه‌حال به یک دورة آموزشی مانند سمینار، دانشگاه یا هرچیز دیگری رفته‌‌اید و چیزی یاد گرفته‌اید که واقعاً فکر می‌کردید ارزشمند است؟ می‌دانستید که ارزشمند است، اما هرگز آن را به کار نبرده‌اید! چند نفر از شما این تجربه را داشته‌اید؟ چند نفر بیش از یک بار این اتفاق برایشان افتاده است؟ چطور می‌شود که یک فرد باهوش مثل شما و من می‌توانیم چیزی را که می‌دانیم ارزشمند است بیش از یک بار یاد بگیریم و سپس هرگز از آن استفاده نکنیم؟ پاسخ این است که به همة ما یک دروغ بزرگ آموخته شده است و آن دروغ این است: دانش، قدرت است.

دانش قدرت نیست؛ دانش پتانسیل است. فقط یک چیز به شما قدرت می‌دهد و آن عمل است.

می‌خواهم از همین‌الان نکته‌ای را برایتان روشن کنم. من به مثبت‌اندیشی اعتقادی ندارم. مثبت‌اندیشی می‌گوید به باغت برو و بگو: «علف هرز وجود ندارد. علف هرز وجود ندارد. علف هرز وجود ندارد»، اما رفیق، خبر بدی برایت دارم: باغت پر از علف‌های هرزی است که آن را نابود خواهند کرد. بنابراین، من از آن دسته افراد مثبت‌اندیش نیستم.

باید واقع‌بین باشیم. هوش می‌گوید: «این مشکل شمارة یک است. آن را ببین، اما بدتر از آن را نبین». کاری که اکثر مردم از ترس انجام می‌دهند، این است که از ترس ناامیدی، آینده را به‌شکل بدی تصور می‌کنند. وقتی کسی بدبین یا شکاک است، درواقع می‌گوید: «من می‌ترسم. می‌ترسم صدمه ببینم. می‌ترسم امیدهایم را تقویت کنم. می‌ترسم دوباره تلاش کنم. می‌ترسم از ناامیدی گذر کنم. می‌ترسم اگر خوب به نظر نرسم و خوب کار نکنم، دیگران درمورد من چه می‌گویند. می‌ترسم شکست بخورم». این بدبینی است. باید بدانید که حقیقت چیست و سپس برای آنچه می‌خواهید بدان برسید، چشم‌اندازی داشته باشید. «بدون چشم‌انداز، مردم از بین می‌روند.» همة ما برای داشتن یک چشم‌انداز قانع‌کننده به چه چیزی نیاز داریم؟

آینده‌ای قانع‌کننده