روحی که مهمان این بدن است

ممکن نیست که بدون از دست دادن چیزی، ارمغانی دریافت کنیم. چه‌بسا کسانی که در این شهرهای پر از دود و ازدحام، از منظر شما توانگر به‌حساب آیند، ولی درواقع فقیرند؛ چون نهایت لذت در این بُعد زمان و مکان، آرامش روحی است که اگر عاید ابوالبشری شود، صاحب بی‌منازع الماسی تراشیده و خالص شده که اهل معنا در آرزویش هستند.

نمی‌گویم اندوخته‌ای نداشته باشید و از امکانات دنیوی بهره‌ای نبرید، برنگزینید و از این جهان فریبنده کامی نگیرید؛ اما حرص، طمع و فزون‌خواهی است که دمار از روزگار آدمی درمی‌آورد.

(صائب تبریزی)

از زندگی لذت ببرید ولی در برابر هوشیاری برتر و کرامات او فروتن باشید. طمع نکنید زیرا کَرَم و کرامت او به‌قدری است که در ذهن ما نمی‌گنجد. خود را هم می‌توان به آن واگذاشت و یقین داشت که بهترین را برایمان رقم می‌زند. میلیاردها انسان در زمین متولد شده و به مراتب بالای اجتماعی رسیده‌اند اما راضی و خوشبخت نبوده‌اند. خوشبختی ورای مال‌ومنال و مرتبه و مقام است. خوشبختی به لحظه‌هاست، چون چشم‌بندی است که تو بر چشم می‌زنی و مشکلات را نمی‌بینی و تنها آموزه‌های پشت آن را درک می‌کنی. اگر لحظه‌ای به این موهبت رسیدیم که حکمت رویدادها را ببینیم، به فضای زیبای آرامش باطنی قدم گذاشته‌ایم. فضایی که ما را رویین‌تن و شکست‌ناپذیر می‌کند. سالیانی ا‌ست که دربارة قانونی به نام قانون جذب صحبت شده که بسیار شیرین می‌نماید و از منظر من حقیقی است. اما آگاه باشیم که آیا آنچه جذب می‌کنیم به صلاحمان هست یا خیر! ضمن اینکه جذب قانون ثانویه است و پایة آن بر ارتعاش بنا شده یعنی شما هر آن چیزی را دریافت می‌کنید که در جهان منعکس می‌کنید. ما در اغلب مواقع بسامد درستی در هستی از خود بروز نمی‌دهیم اما کماکان پرتوقع نشسته‌ایم و می‌خواهیم برایمان همه چیز کامل باشد در صورتی که این اتفاق سرابی بیش نیست.

تمام رویاهایت را کنار هم قرار بده و اجازه بده پروردگار در آن دستی داشته باشد، چون او به حال گذشته و آینده آگاه است و این کرم را دارد که وقتی رویا و خواسته قرار نیست به نفع تو تمام شود، کمکت کند تا از آن موضوع رهایی یابی و کمتر متضرر شوی. بدان که پاداش الهی تمام و کمال به تو تعلق می‌گیرد و هر آنچه بخواهی زشت و زیبا برایت به ارمغان می‌آید پس به دقت جزئیات را مد نظر قرار بده و اگر خواستی از این موهبت استفاده کنی، سلوکت را با آرامش و ایمان همراه کن. می‌توانی جسورانه همراه با تمام وجودت در جهت خواسته‌های خود حرکت کنی اما به او هم اجازه بده تا در تصمیمات تو همراه باشد؛ شاید آنجا که کار پیش نمی‌رود او نتیجه را دیده و این امتیاز را برای تو قائل شده تا مسیر دیگری را انتخاب کنی؛ شاید پافشاری تو صحیح نباشد و چه بسا قرار است درب دیگری برای تو باز شود. صبور باش. به نشانه‌ها اعتماد کن. حتی کلاغی که در مسیر تو بر تیر برق نشسته و چه بسا پیامی داشته باشد. باید در هر مقطع از زندگی نشانه‌ها را محترم شماری و آگاهانه زیستن را سرلوحه کنی.

از اینجا به بعد اگر تمام فکر و ذهن خود را در جهت خوشی‌ها و مال دنیا معطوف کردی یعنی بر وجود روحانی تو تاریکی هم چیره شده است.

به خویشتن خویش لطف کن و همۀ اجزا را در کنار هم ببین. تخیلاتت را با تصور آرامش بیامیز و خوشبختی را پیش از وقوع آن در ذهن خود ترسیم کن تا به بیراهه نروی. تصویرسازی از خود واقعیت مهم‌تر است. ازدواج و فرزند و پول و دارایی و ویلا و برج و باغ اگر با طعم آرامش روح و روان توأم باشد، خوشبخت خواهی بود در غیر این صورت روزگارت چون مؤلف این مکتوب می‌شود که تجربه‌ها گذراند تا حقایقی بر او آشکار شود.

بهتر است کلام این انسان ساده را بپذیری و بدانی که بُرنده‌ترین و قدرتمندترین ابزار آدمی، همین کلام اوست که توانایی بالفعل شدن را دارد. بی‌شک این کلام فلورانس اسکاول شین  درست است که می‌گفت: «کلام انسان همان عصای معجزه‌آسای اوست.»

پس از رمز کلام به‌درستی استفاده کنیم و آینده را هر چه زیباتر متصور شویم. میل به خیرخواهی و برکت، برای تمامی همنوعان خویش کلیدی‌ترین رمز فراوانی ثروت در زندگی است. اگرچه شرکت‌های بزرگ و استعماری دنیا از قدرت کلمه و جادوی کلام در جهت دیگری استفاده می‌کنند. آن‌ها با عبارات تأکیدی و چه‌بسا جعلی، ضمیر نیمه‌آگاه ما را ترغیب می‌کنند که به شکلی انفعالی دستورات واژگانی آن‌ها را بپذیریم و ذهنمان در برابرشان شرطی شود. اینجاست که نوشیدنی سیاه‌رنگ آن‌ها را می‌‌نوشیم با علم به اینکه می‌دانیم برایمان مضر است. برای همین باید جنبه‌های معنوی کلام را زیست و بدان‌ها عمل کرد. کلامی که دنبال منفعت شخصی نباشد و به تعالی روح انسان بینجامد. چنین کلامی رابط بین انسان و شعور برتر است.