شاد ماندن در روزگاران سخت

خیلی مضحک است. انسان به‌طور غریزی در جستجوی سعادت و خوشبختی و شاد زیستن است اما بعضی‌ها نگران خودخواهانه بودن این جست‌وجو هستند و به همین خاطر احساس گناه می‌كنند و این احساس گناه است كه از آن‌ها انسان‌هایی بدبخت و غمگین می‌سازد!

جست‌وجوی خوشبختی، خودخواهانه نیست. بدبخت و مفلوک بودن، خودخواهی است! انسان‌های شاد و سعادتمند بسیار باملاحظه‌تر از دیگران هستند آن‌ها دوستان بهتری دارند، همسران بهتر و كارفرمایان موفق‌تری هستند، درحالی‌كه آدم‌های مفلوك، تنها درگیر خود و مشكلات خودند.

پژوهش‌ها ثابت كرده‌اند كه اگر شما انسان سعادتمندی باشید، بیشتر محتمل است كه به دیگران پول قرض بدهید یا زنبیل سنگین غریبه‌ای را برایش حمل كنید. اما اگر آدم مفلوک و بدبختی باشید به احتمال زیاد از رییس خود دزدی می‌كنید، مدام از دردهایتان می‌نالید و به سگ‌ها لگد می‌زنید.

بنابراین به‌خاطر هر كسی كه می‌شناسید و به‌خاطر سگ‌های بیچاره‌ی همسایگانتان هم كه شده، این واقعیت را به‌تمامی بپذیرید كه «هرچه شما شادتر و سعادتمندتر باشید، دیگران آسوده‌تر خواهند زیست!»

معنيِ زمان‌های دشوار می‌تواند زمان‌های بی‌پولی، تنهایی، بیكاری و ناامیدی باشد و ما بیشتر از هر چیز به امید نیازمندیم. خبر خوش این‌كه برای همه‌ی ما این امكان وجود دارد كه از قعر عمیق‌ترین دره‌ها صعود كنیم و بالا بیاییم. اگر در این لحظه از زندگی خود ناراضی و سرخورده هستید شاید بهتر باشد كه نگاهی به عقب بیندازید و ببینید كه این زمان‌های دشوار، چگونه شما را برای آینده‌ای بهتر، مهیا كرده‌اند.