آخرین پیمانه

رمانی خواندنی از مهرنوش صفایی

آیا آذربایجانیان «ترک» و از تبار غزان (اوغوزان) و تاتاران هستند؟ آیا فرهنگ آذربایجان با دیگر جاهای ایران تفاوت دارد؟ گویش کنونی آذربایجانی، از چه تاریخی و چگونه در آذربایجان رواج یافت؟ کور اوغلوی قهرمان در داستان‌های آذربایجانی و قفقازی، چه کسی بود و چه جایگاهی در تاریخ دارد؟ اگر خواهان دانستن پاسخ این پرسش‌ها هستید، داستان تاریخی پژوهشی «دیوانه بوده!» را مطالعه کنید.

گاهی بهتر است رازها سر به مهر بمانند

کسی برای ديدار من و خيال تو

سراغ اين کاغذ‌ها آمده

 ماه بانو

ميهمان داری

دستی به سر و رويت بکش

موهايت آشفته شده

لباس دلبری‌هايت را بر تن کن

چارقد گل سرخ را روی شانه بيانداز

از حوصله شانه برای آینه قصه‌ها بگو

داستان حسادت مرا هم خودت پاسخ بده

من هم بساط دل تنگ واژه‌هايم را پهن می‌کنم

دختر جوان چون سایر دختران آشور لباسی سرخ‌فام در بر کرده بود که انعکاس نور مشعل‌ها بر آن، بر صورت زیبای دختر تلالویی رویایی داشت و فریبندگی آن را دو چندان می‌نمود.

«روزگار عجيبي‌يه! آدم وقتي دقت كنه، مي‌بينه كه چه اتفاقاتي، همين دور و ور خودش افتاده كه واقعاً باور نكردنيه!

مثل همين خاطره يا داستاني كه مي‌خوام براتون بگم!

مي‌خوام داستان خانواده‌ي حاج عباس جوكارِ بولاتپه‌لوش و حاج حسنِ جوكار بولاتپه‌لوش رو براتون بگم!

مرضيه‌ خانم، كلفتِ خانه‌ي ويلايي كناري، همان‌طور كه تندتند، با پشت دست عرق‌هايش را خشك مي‌كرد، گفت: «مهندس مي‌گه آشنا باشه بهتره؛ مي‌گه به غريبه‌ها نمي‌شه اعتماد كرد.

من همان گل شقایق هستم در برکه‌ای کوچک، زمان سیلی می‌زند بر گونه‌ام و گذر عمر را گوشزد می‌کند، اما من نمی‌خواهم محدود باشم، نمی‌خواهم فقط یک گل باقی بمانم تا دیگران لذت ببرند، نمی‌خواهم فقط در برکه ریشه داشته باشم، من می‌خواهم در این دنیای محدود، نامحدود بمانم و جاودانه باشم...

خواننده‌ی عزیز، میچ آلبوم در کتابی که پیش رو دارید بار دیگر درباره‌ی مرگ و زندگی و فرصتی نوشته که میان این دو بی‌نهایت در اختیار آدمی گذاشته شده است. زمان‌دار آخرین اثر هنری و تأثیرگذار میچ آلبوم است که باز هم انسان را به عمق مفهوم زندگی می‌برد. به گفته‌ی او، «اگر فکر کنيم هر روز روز مرگ ماست، آن وقت به زندگی طور ديگری نگاه خواهيم کرد.» 

جدیدترین رمان جوجو مویز با متن کامل (بدون سانسور)

در یک ‌جایی از زندگی آدم‌ها تصمیم می‌گیرند روی پای خودشان بایستند. درست زمانی که شوکی به آن‌ها وارد می‌شود و دیگر برخی از دردها را نمی‌توانند پنهان کنند. درست همان زمان که دیگر نمی‌خواهند کسی از آن‌ها حمایت کند و دلواپسشان باشد.

آن‌ها گاهی از خودشان به نقطه جدیدِ دیگری کوچ می‌کنند. 

کوچ یک نوع التیام است. تغییر‌ مکان بخشِ جدایی‌ناپذیر زندگی است و رفتن از جایی به جای دیگر می‌تواند تسلی‌بخشِ روزهای تلخ گذشته باشد.

کوچ از هزارتوی روابطِ انسانی به کانونِ حلاوتِ تنهایی...

رمانی خواندنی از سیمین جلالی

رمانی خواندنی از مهرنوش صفایی

دوست داشتن و عشق ورزیدن شاید تنها حس مشترکی باشد که می‌توان در خواب و بیداری، توأمان حفظش کرد و...

سفارش از طریق پکیج ویژه زوج‌های جوان.